Je bent directeur

In veel organisaties wordt gewerkt met vaste, traditionele roosters voor functies die tijd- en plaatsgebonden zijn. De hoeveelheid werk die wordt verwacht, is bepalend. Als die hoeveelheid plotseling verandert, zoals bijvoorbeeld door een crisis, voldoet de bezetting ineens niet meer. En een nieuw rooster maken en invoeren kost tijd. Met zelfroosteren worden kortere planperiodes mogelijk, zodat je de beschikbaarheid veel frequenter kan laten aansluiten bij op korte termijn veranderende marktomstandigheden.

Veel werknemers werken op onregelmatige tijden volgens een door planners of managers opgesteld werkrooster. Individuele invloed op dit rooster is in veel organisaties beperkt of zelfs geheel afwezig. De gemaakte collectieve afspraken passen nooit iedereen. Planners worden overbelast met wijzigingsverzoeken, de beoogde efficiency van het ontworpen rooster wordt niet bereikt. Met zelfroosteren zorg je voor een inzet die de vraag wél dekt, terwijl ook nog de tevredenheid van de medewerkers toeneemt.

Bij traditioneel opgestelde werkroosters voor vaste medewerkers zien we vaak dat flexibiliteit grotendeels moet worden gehaald uit extra diensten, overwerk of inhuurkrachten. Bij minder capaciteit blijft de flexibiliteit vaak beperkt tot het verminderen van uitzendkrachten (de flexibele schil). Er wordt relatief weinig een beroep gedaan op de flexibiliteit van de kern van vaste medewerkers. Met zelfroosteren haal je daar juist meer uit, beperk het overwerken en de inzet van flexmedewerkers. Zelfroosteren maakt flexibiliteit een duurzame asset.